4 Μαΐου – Η Μεγάλη Έξοδος

.

.

Ρώτησα την δημιουργό του πίνακα “γιατί αυτός ο τίτλος;” Και η απάντηση ήταν κατατοπιστικότατη:

“Γιατί την Δευτέρα γίνονται υποχρεωτικές οι μάσκες… Δεν αντιστέκεται και δεν μιλάει κανείς. Και τον Μάιο μας αρέσουν τα λουλούδια… Και ένα διαφανές προσωπείο με μάσκα… Χωρίς σκέψη, χωρίς βλέμμα, δίχως όσφρηση για ζωή…”

.

.

άλγος

κι ήταν αυτές οι όμορφες

μέρες της άνοιξης που

ρωτούσαν:

-σε κρέμασαν οι δήμιοι;

-όχι.

-σε βασάνισαν οι βασανιστές;

-όχι.

-σε σακάτεψαν οι μηχανές;

-όχι.

-σε αποκεφάλισαν οι πράκτορες;

-όχι.

-σε βίασαν οι πελάτες;

-όχι.

κι ήταν αυτές οι όμορφες

μέρες της άνοιξης που

ρωτούσαν:

-για ποιό πράγμα μιλάς;

για τον διαμελισμό,

απάντησα.

Κι ύστερα ξαναδιάβασα

τα σπλάχνα μου.

.

Υ.Γ: Συλλογές

.

Ενθύμιο Διακοπών

.

.

.

.

Υ.Γ. “Όπως η Marinaleda”…

.

Από -και για- το “Τέλος Εποχής”

.

[ … / όμορφοι χάρτινοι πειραματισμοί / ποιητικές γραφές και εκδόσεις / με την ευθύνη της προσωπικής έκθεσης / σε συλλογικές κίνησεις / και λογικές συγκινήσεις / με σκληρό μουσικό φόντο και υπόγειο υπόβαθρο / … ]

.

.

αράχνη

.

Τι κι αν όλα στρογγυλέψουν
και αρχίσουν να κινούνται παράλληλα
σε σταθερές μεταξύ τους, αποστάσεις ασφαλείας

Τι κι αν οι λέξεις στα βιβλία
γίνουν μια μαύρη συμπαγής μάζα
ανίκανες να διαβαστούν ξανά

Τι κι αν η φωνή της μνήμης ίσα που θα ακούγεται,
αφού δε θα ΄ναι και πολλοί αυτοί που θα της δίνουν σημασία

Τι κι αν τα βλέμματα πάψουν τελείως να διαταυρώνονται
και χρηιμοποιούν ύπουλα πρίσματα, πίσω απ΄ τα οποία
τα μάτια θα στέκονται ξερά και ανέκφραστα σαν κουμπιά

Τι κι αν οι άνθρωποι φορέσουν στα κεφάλια τους
κάγκελα, λουκέτα και συρματοπλέγματα
και βουτήξουν πρόθυμα τα όνειρα τους στα σκοτάδια

.

Ό,τι κι αν ξημερώσει,
το μόνο που έχει απόψε σημασία
είναι αυτή η αράχνη εκειπάνω
που απερίπαστη, δεν παρεκλίνει απ’ τον σκοπό της
και κάθε φορά βρίσκει καταφύγιο στο τώρα

.

Γιατί λέει ψέματα όποιος ονειρεύεται το μετά
χωρίς να φροντίζει το τώρα.
Γιατί το αύριο συμβαίνει τώρα.

.

Υ.Γ:
προς όλας τας κατευθύνσεις αλλά και προς τον δημιουργό
-με όλον μου το σεβασμό και την αγάπη στην ανταλλαγή κουλτούρας:
Ο Κόκκινος Ήλιος Ροκανίζει την Αράχνη

.

Το Ραπ Με Απωθημένα Είναι Βία:

.

.

Αυτό που θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε και να ορίσουμε ως ελεύθερη έκφραση, αποκτά στην πραγματικότητα διαφορετική μορφή σε μια εξοντωτική καθημερινότητα, η οποία λειτουργεί μέσω μηχανισμών καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Ανάλογα με την εποχή και με το τι αυτή θεωρεί επιτυχημένο και επικερδές, ανακυκλώνει τους δημιουργούς, αναπαράγει τα σάπια είδωλα και το lifestyle, καλουπώνεται σύμφωνα με τα καπιταλιστικά δεδομένα, επηρεάζει το εναλλακτικό κοινό και διαμορφώνεται βάσει του προκαθορισμένου βιομηχανοποιημένου προϊόντος.

Ακολουθώντας λοιπόν την συγκεκριμένη πορεία και η hip hop κουλτούρα, ξεκίνησε ως μία μουσική από τα κάτω και κατέληξε να είναι άλλη μια μορφή τυποποιημένης έκφρασης μέσω εμπορευματικών σχέσεων. Αγνοώντας το μέχρι τότε αντιρατσιστικό του στοιχείο, ακολούθησε μία στάση κάπως απολιτίκ, ακίνδυνη και καιροσκοπική, σε αρκετές περιπτώσεις σεξιστική αναπαράγοντας πατριαρχικά κατάλοιπα, θέλοντας τον MC να διαχωρίζεται από τον ακροατή μέσω του διδακτισμού του και αναπαράγοντας ολοένα και περισσότερο το σταριλίκι και την αυτοπροβολή. Η μαχητικότητα που κατείχε στο παρελθόν, πήρε μια μορφή θεάματος και καθαρής εκμετάλλευσης από μαγαζάτορες που κέρδισαν χρήματα, προβάλλοντας με ασφαλή τρόπο τη ζωή στο δρόμο και αντλώντας υπεραξία από τα προσωπικά βιώματα των ‘’καλλιτεχνών’’. Από την άλλη, ο εκφραστής της συγκεκριμένης κουλτούρας που κρατούσε το μικρόφωνο, απέκτησε ένα πιο mainstream ύφος, με σκοπό να προσεγγίσει, να επηρεάσει και να κατευθύνει το κοινό του. Το hip hop όμως έχει βαθιές πολιτικές ρίζες και παίρνει έμπρακτα μέρος στον πόλεμο, διατηρώντας την ταξική του θέση.

Έχοντας κάνει λοιπόν την αυτοκριτική μου ως μέλος της hip hop κοινότητας και ενεργώντας πολιτικά σε κινηματικές διαδικασίες, εστιάζω στο να μπορούμε να δρούμε σε συλλογικό επίπεδο ανταγωνιστικά προς το υπάρχον, μέσω της αυτοοργάνωσης και την αλληλεπίδραση της σε πλατείες, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις. Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσιαστικής και φασίζουσας συμπεριφοράς, ενισχύοντας κινηματικά εγχειρήματα και υπενθυμίζοντας από πού προέρχεται το hip hop και που παρατηρούμε ότι κατευθύνεται.

Θεωρώ ότι πλέον είναι χρέος μας, η τέχνη μας να αποκτήσει μια πιο μαχητική μορφή και λόγο επάνω στα γεγονότα. Από την καθημερινότητα μας, την εργατική μας δύναμη, τις προσωπικές μας σχέσεις, τις επιλογές μας, μέχρι και την ίδια μας την έκφραση, ο καπιταλισμός έχει ριζώσει βαθιά μέσα τους και απορροφά με την πρώτη ευκαιρία όση περισσότερη ενέργεια μπορεί. Αυτό που σίγουρα μας έχει απομείνει, είναι να αντισταθούμε μέχρι τέλους και όσο περνάει από το χέρι μας να μην του το επιτρέψουμε. Σίγουρα ο δρόμος του diy είναι αρκετά δύσκολος, εφόσον πολλοί από εμάς παλεύουν με τον δικό τους κόπο και δυνάμεις (από την αγορά του κατάλληλου εξοπλισμού, τις ατέλειωτες ώρες μέσα σε στούντιο για ηχογραφήσεις, μίξεις, mastering και πρόβες, καθώς και τα χρήματα που δίνονται στην κοπή και το τύπωμα των δίσκων), συνεπώς, θεωρώ πως και ο κόσμος που στηρίζει τις αυτοοργανωμένες διαδικασίες θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να σεβαστεί όσο περισσότερο μπορεί τον προσωπικό μας αγώνα, εάν επιθυμούμε ο χώρος του diy να πάρει τα πάνω του. Δεν χρειαζόμαστε εταιρείες, διοργανωτές, χορηγούς, κρατικούς φορείς, μεσολαβητές, μαγαζάτορες και managers προκειμένου να αυτοοργανωθούμε, αλλά ούτε και μουσικούς καριερίστες που επιδιώκουν να σφετεριστούν τις προσωπικές μας αξίες.

Όλοι εμείς λοιπόν, που κάνουμε ραπ με απωθημένα, σηματοδοτούμε ταυτόχρονα και την ίδια την βία, την οποία δεχόμαστε σε καθημερινή βάση από κάθε πλευρά.

Πένθιμος / Clown

https://www.youtube.com/user/penthimos

.

.

” θα ‘ρθει η στιγμή που κι όσα ναυάγησαν…

… θα βρουν τον τρόπο να ταξιδέψουν πάλι “

.

.

Η ποιητική συλλογή ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ | ΝΕΑ ΕΠΑΦΗ αποτελεί την επιτακτική κατάληξη μιας πορείας που ακολούθησε με αμηχανία, αλλά και επιμονή, τη διαρκή συντριβή όλων όσων συντρίμμια δεν θα γίνουν ποτέ.

Η αναπόφευκτη σύντομη σχέση της με τον κόσμο του Εμπορεύματος διεκόπη οριστικά τη στιγμή που παραλήφθηκε από το τυπογραφείο. Ως εκ τούτου, αδήριτη και αδιαπραγμάτευτη επιθυμία είναι η διακίνηση αυτού του βιβλίου να παραμείνει απαλλαγμένη από κάθε είδους κυρίαρχη διαμεσολάβηση, χρηματική ή άλλη.

Η φροντίδα των ποιημάτων, όπως και της διακίνησής τους, επαφίεται πια σε όσες και όσους αναγνωρίσουν στην έκδοση αυτή μια ακόμη απόπειρα διαστολής των ρηγματώσεων πάνω στο φαινομενικό συνεχές της θεαματικής κοινωνίας, που οργανώνει την ανθρώπινη δραστηριότητα στη βάση του γενικευμένου διαχωρισμού, αποσυνδέοντας την Δημιουργία από το σύνολο της κοινωνικής ζωής και υποβιβάζοντας το άτομο σε μια παθητική κατάσταση διαδοχικών επιτελέσεων ρόλων και συμπεριφορών, υπαγορευμένων από επίπλαστα διαιρετικά μοντέλα, όπως αυτό του καλλιτέχνη και μη.

Η συλλογή αφιερώνεται στο παρελθόν, που πάντα θα κουβαλάει υπομονετικά το βαρύ χρέος του μέλλοντος.

Γ. Δ. Σέρμυντ

πρότζεκτ ερσίλια

.

Happy New Year’s Trade

 

(-; Chears to Istanbul! 😉

No Bollox Just Oi!

Skin ‘zine  from Bucharest, Romania

 

.

[ special thanx to Taylan ]

.

(We love) Fire & Flames

Gipsy Mafia & The Gadje

Moscow Death Brigade & What We Feel

Fire and Flames

Strong As Ten [Trades]..!

Special thanks to Jérôme for the great summer trade and his gift:Strong As Ten (Fast thrashcore band from Metz) / Koenigstein Youth (fast hardcore punk band from Saint-Etienne)

( Strong As Ten – Villa Amalias Squat 2010 )

Γκούλαγκ …on Tour (1989-90)

* Δημοσιεύτηκε στο φανζίν Stress (διπλό τεύχος 3/4) το καλοκαίρι του 1990

και συνοδεύεται με δυο μοναδικά ηχητικά αποσπάσματα από την εμφάνιση

του συγκροτήματος στην κατάληψη Störtebeker του Αμβούργου,

στις 11 Γενάρη του 1990.

Τα τραγούδια μοιράστηκε μαζί μου

– πριν από είκοσι πέντε χρόνια (!) –

ο κιθαρίστας της μπάντας Κώστας Α.

*

Γκούλαγκ – Χρώματα Θαμπά

Γκούλαγκ – Στοργή

 

Mil Gracias Aleix…

… mil garcias Grita o Muere 😉

Totälickers @ Caos a Gràcia 2012 – Accidente- Enamorado de la muerte (Caos a Gracia 18-8-12)

http://totalickers.bandcamp.com/ – http://accidentepunk.blogspot.com.es/